Een leven lang in beweging
De dag na haar honderdvijfde verjaardag staat haar huiskamer vol met bloemen en kaarten. Susan Hosang slalomt er behendig doorheen en opent de voordeur. Op haar verjaardag kwam Burgemeester Gerhard van den Top op bezoek en nu krijgt Senver de kans om haar een uurtje te interviewen. “Wel graag moderne vragen”, was haar verzoek.
Wat zijn belangrijke momenten in je leven geweest?
“Mijn huwelijksjaren, daarin ben ik heel gelukkig geweest. Mijn eerste echtgenoot stierf toen hij 67 was en mijn tweede man (we waren niet getrouwd) op zijn 85ste. Dat is een groot gemis. Ik mis vooral de gezelligheid. We deden van alles samen: we sportten, we kletsten en dronken een drankje. Ook gingen we veel uit. Om over het gemis heen te komen was mijn motto: Doorgaan – sterk zijn. Ook voor mijn kleinkinderen.”
Heb je ook gewerkt? Had je een baan?
Susan veert op. “Jazeker. Ik heb eerst de HBS gedaan en daarna de opleiding voor secretaresse bij Schoevers. Daarna heb ik een tijdje als secretaresse gewerkt bij een uitgeverij van tijdschriften. Dat was maar kort, want al snel ben ik getrouwd en vanaf toen deed ik niks. Dat hoefde ook niet. Er was hulp in huis: een meisje voor dag en nacht.“
Shiatsu
“Ik ging me vervelen. Op een dag ging ik naar de pedicure, want ik had slechte voeten. Daar las ik dat er een opleiding voor pedicure was. Ik zei tegen mijn man: zal ik dat gaan doen? ‘Nou kind, dat moet je doen’, zei hij. Het was in de Diependaalsekerk. Ik heb die opleiding gedaan en kreeg een eigen praktijk aan huis, wat mijn man verschrikkelijk vond. Daarna ging ik naar Utrecht voor de opleiding Schoonheidsspecialiste en Lichaamsmassage. Het meeste heb ik gewerkt met Shiatsu. Daar heb ik veel mensen mee beter gemaakt. Een klant uit Laren belde me op een dag of ik kon komen voor haar man, die niet meer op of neer kon. Ik ben daarheen gegaan en ik heb die man tot zijn dood kunnen behandelen. Ze waren zo dankbaar, dat ik ieder jaar veertien dagen in hun huis in Zuid-Frankrijk mocht logeren.”
Voor wie of wat heb jij iets kunnen betekenen?
“Ik heb bijvoorbeeld jaren tenniskinderen begeleid. Ik ging met ze mee als ze competitie hadden en dat heeft een sterke band opgeleverd. Onlangs ontmoette ik iemand bij een concert die mij weer in contact bracht met zo’n voormalig tenniskind. Hij woont nu in Zwolle en correspondeert met me.
Vind je dat je een leuk leven hebt?
“Heb ik wel hoor. Alleen vind ik het nu wel een beetje saai worden in mijn eentje. En ik kan ook niks meer, want ik heb last van draaierigheid in mijn hoofd. Dus ik moet voorzichtig zijn. Ik wil geen rollator, maar heb wel een stok voor de zekerheid. Ik kan dus niks meer qua sport, alleen maar lopen. Lezen gaat ook niet goed, ik heb in één oog maar 4% zicht. Daardoor ben ik afhankelijk van grote letterboeken.
Wat betekent Senver voor je?
Allereerst leuke reisjes. Ik begrijp dat de uitstapjes met het kleine busje er niet meer zijn. Héél jammer, want ik maak natuurlijk geen grote vakantiereizen meer. Maar ik hoop dat er een oplossing voor komt. Ga wel met Jan van Dijk mee, de grote bus. Verder bridge ik nog twee keer per week: 1x ‘s middags en 1x ’s avonds.
Heb je nog een advies voor Senver-leden?
“Mijn belangrijkste advies is: bezig blijven. Blijf zowel geestelijk als fysiek in beweging. Zelf doe ik nog 2x per dag mee met Nederland in beweging, om 09.15 uur en om 10.15 uur. Daar blijf ik fit en gezond mee!